بررسی مقایسه ای تأثیر به کارگیری پانسمان هیدروکلوئیدی و سیلور سولفادیازین یک درصد بر وضعیت سوختگی درجه دو

مقدمه : پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه تجربی است که در بخش سوختگی یکی از بیمارستان های همدان با هدف تعیین تأثیر به کارگیری پانسمان هیدروکلوئیدی و سیلورسولفادیازین یک درصد بر وضعیت زخم سوختگی درجه دو انجام شده است.   مواد و روش ها : در این پژوهش 30 نفر بیمار که دارای دو زخم سوختگی بودند، یک زخم به عنوان آزمون (پانسمان با ژل کتیرا) و زخم دیگر به عنوان شاهد (پانسمان با سیلورسولفادیازین نقره 1 درصد) شرکت داشتند. ابزار بررسی در این مطالعه، شامل پرسشنامه مربوط به اطلاعات دموگرافیک و زخم سوخته چک لیست تعیین وسعت درصد سوختگی، چک لیست تعیین میزان ترمیم زخم سوختگی و چک لیست تعیین شدت درد بود، و در هر بار تعویض پانسمان، پر شده اند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون «تی» زوجی و کای دو و فیشر استفاده شده است.   نتایج : نتایج نشان می دهد، مدت زمان ترمیم زمان سوختگی در بیماران در گروه آزمون 06/8 روز و در گروه نتایج شاهد 2/13 روز بوده است که با توجه به آزمون «تی» زوجی، اختلاف معناداری بین دو گروه وجود دارد (000/0= p ). همچنین مطالعه انجام شده نشان می دهد، میانگین نمره شدت درد در بیماران گروه آزمون به صورت درد ضعیف (97/1) و در گروه شاهد به صورت درد متوسط (64/3) بوده است و با توجه به آزمون «تی» زوجی تفاوت معناداری بین دو گروه وجود دارد (000/0= p ). از نتایج مهم دیگر این است که تمام معیارهای ترمیم زخم سوختگی در دو گروه آزمون نسبت به شاهد اختلاف معنادار است (05/0> p ).   نتیجه گیری : پیشنهاد می شود پانسمان با ژل کتیرا برای سوختگی درجه دو به کار گرفته شود.